Deze maand geen blog die geschreven is door een van onze podotherapeuten, maar een ingezonden mail van een van onze patiënten. Ook wij zijn gevoelig voor complimentjes, die we graag willen delen als we deze ontvangen.
Lieve Podotherapie Bakel-Venray,
Afgelopen zomer bracht ik weer een bezoek aan jullie praktijk en werd mij, bij wijze van grap, verteld dat het mijn 10 jarig jubileum was als patiënt bij de podotherapie. Wat vliegt de tijd! Het jaar 2011 lijkt voor mij een mensenleven geleden. Geen coronapandemie, kinderloos door het leven en een lichaam waar 10 jaar minder aan slijtage was.
Ik weet nog dat ik met gezonde tegenzin op advies van een familielid naar jullie praktijk ging, want als “jonkie” is een bezoek aan een medische specialist toch niet nodig. Ik was een fanatieke voetballer, maar echter met 1 lichamelijk nadeel. Elk jaar schoot het een keer of vier in mijn rug, altijd bij koud en nat weer en altijd viel het me zwaar. Ik kreeg dan steeds het advies om weer even rust te houden. Blijf in beweging, maar doe geen zware inspanning. En dit is lastig als je baan fysieke kracht vereist.
Mijn eerste bezoek was bij Karin. Karin had aan 1 blik genoeg om te zien dat ik een flink beenlengteverschil had, wat door middel van een steunzooltje opgevangen moest worden. Het is in het begin best wel zuur als je jaren rondloopt met een steeds terugkerende kwaal, die bij ontvangst van de steunzolen meteen weg bleef. Je hoort me hier echter niet over klagen. Het beenlengteverschil is er natuurlijk nog steeds, maar de rugklachten zijn zo goed als verdwenen.
Als je al tien jaar vrijwel klachtenvrij je passie kan beoefenen, neem je de steunzooltjes al snel voor lief en vergeet je hoeveel je aan de podotherapeuten te danken hebt. Tijdens het laatste consult kwam er niet meer uit mijn mond dan een simpel ‘dankjewel’, maar met deze mail wil ik mijn enorme waardering verwoorden en jullie bedanken voor de tien jaar aan zorg die jullie hebben verleend.
